Ալիևը ՄԱԿ-ի ամբիոնից զարգացնում է Փաշինյանի թեզերը

Ադրբեջանի նախագահը ՄԱԿ-ում կրկին մեղադրել է Հայաստանին «էթնիկ զտումների, ռազմական հանցագործությունների ու խաղաղ կարգավորման տարբերակները արհամարհելու» համար։

Նա անգամ հայտարարել է, թե Հայաստանը կապիտուլյացիայի է ենթարկվել, իսկ իր խոսքում նորից գործածել է «Զանգեզուրի միջանցք» ձևակերպումը՝ հղում անելով վաշինգտոնյան համաձայնություններին։

Ալիևի այս ելույթը պատահական չէ․

Միջազգային հարթակներում նա շարունակում է Հայաստանի դեմ քարոզչությունը՝ ամրապնդելով վերջինիս «պարտվածի» ու «մեղավորի» կերպարը։

Ներքին լսարանին ցույց է տալիս «վերջնական հաղթանակի» կերպարը՝ հասարակությանը պահելով մշտական մոբիլիզացիայի մեջ։

Ի դեպ, Ալիևին, հավանաբար, քաջալերել են նաև Նիկոլ Փաշինյանի վերջին խոստովանական հայտարարությունները։

Փաշինյանն օրերս հրապարակավ ասել էր․

«ՏՊԼ–ն, ՍՔ–ն եւ ՌՍ–ն շարունակաբար պնդում են, թե ես Հայաստանը ներքաշել եմ պատերազմի մեջ։ ՏՊԼ, ՍՔ եւ ՌՍ, բա որ ես եմ Հայաստանը պատերազմի մեջ ներքաշել, բա 2018–ի դրությամբ ՀՀ 18 տարեկան զինվորը ի՞նչ գործ ուներ ՀՀ ինքնիշխան տարածքից դուրս»։

Այսինքն՝ Հայաստանի գործող վարչապետը հենց ինքը միջազգային հարթակներին մատուցում է այն թեզերը, որոնք Ալիևը զարգացնում է ՄԱԿ-ի ամբիոնից։

Այս պայմաններում տարակուսելի է, որ Հայաստանի կառավարությունը նախատեսում է պաշտպանական բյուջեն կրճատել շուրջ 15․2 տոկոսով։

Սա ոչ միայն անվտանգային լրջագույն սպառնալիք է, այլև միջազգային հարթակներում ընկալվում է որպես թուլության և կապիտուլյացիայի ազդակ։

Խաղաղություն չի կառուցվում պատրանքներով կամ ցանկություններով. դրա համար պետք է լինեն համապատասխան ուժային բալսնս, դիվանագիտական միջավայր, միջազգային երաշխիքներ:

Նիկոլ Փաշինյանի քաղաքականությունը ոչ թե խաղաղություն է բերում, այլ նոր ռիսկեր՝ Հայաստանի անվտանգության համար:

Սուրեն ՍՈՒՐԵՆՅԱՆՑ

Հեղինակի նյութեր

• Փաշինյանի հայտարարության տողատակը
• Եկեղեցու շուրջ օղակը սեղմվում է․ Փաշինյանը նոր «տարածքներ» է նվաճում
• Ապոկալիպտիկը ոչ թե ընդդիմությունն է, այլ՝ իշխանության կառուցած իրականությունը
• Եթե «խաղաղություն» է հաստատված, ապա ինչու է Բաքուն դատում Արցախի ղեկավարությանը
• Դիմակավորված ձերբակալությունները՝ ընդդիմադիր մեդիայի դեմ կիրառվող պետական ճնշման հերթական դրսևորում
• Երբ լռությունը դառնում է մեղսակցություն․ Հայաստանի չասված պատասխանը Բայրամովին
• ՀԷՑ-ի շուրջ քաղաքական արկածախնդրությունը. վերջին արար
• «Խաղաղություն»՝ Ադրբեջանի պայմաններով. Փաշինյանն ընդունել է Բաքվի նոր պահանջը
• Փաշինյանը Վեհափառի հարցը պատրաստվում է «լուծել» ճնշման միջոցով
• Ալիևի օրակարգը՝ Երևանի կատարմամբ
• Ալիևը փոխեց Սևանի անունը
• Փաշինյանի նոր գրոհը․ ի՞նչ պետք է անի ընդդիմությունը
• Փաշինյանի «հոգևոր հեղափոխությունը»՝ աշխարհիկ պետության կործանման հետևանքով
• Փաշինյանի ընտրական շանտաժը
• Հովհաննավանքը դարձել է հակաեկեղեցական որջ
• ՔՊ-ի ինքնախոստովանությունը․ պետությունը ղեկավարել են «պահի տակ»
• Ապաշրջափակման ռուսական տարբերա՞կ․ Բաքվի «կառուցողականությունը»՝ Դուշանբեից հետո
• Գաղտնալսումների «ժողովրդավարություն»․ երբ պետությունը վերածվում է կոմպրոմատի գործարանի
• Քաղաքական հրահանգով արդարադատություն չի լինում. կարևոր բացահայտում
• Փաշինյանի հայտարարությունները՝ Սահմանադրության բացահայտ խախտում

Մեկնաբանություններ